De grondlegger van de Body Mass Index of kortweg BMI is de (in Gent geboren en getogen) Belgische natuurwetenschapper Lambert Adolphe Jacques Quetelet (1796-1874). Hij studeerde aan de Universiteit Gent, waar hij in 1819 cum laude zijn doctoraat in de wiskunde haalde. Deze briljante student bleek naast een excellent wiskundige ook een allround wetenschapper, socioloog, astronoom en statisticus te zijn. Hij geldt algemeen als de eerste natuurwetenschapper die statistische modellen ging toepassen in de sociale wetenschappen.

Zijn besef van de complexiteit van het aantal variabelen in sociaal gedrag, stimuleerde zijn drang om te komen tot gemiddelde waarden voor de meest uiteenlopende complexe modellen. Zijn obsessie voor gemiddelden brengen veel inzichten in diverse wetenschappelijke domeinen. Zo introduceert hij o.a. het begrip “de gemiddelde mens” als resultaat van de gemiddelde waarden van alle variabelen die de basis vormen van het menselijk gedrag.

In zijn onderzoek naar de ideale verhouding tussen lichaamslengte en gewicht kwam hij na uitgebreid onderzoek tot de conclusie dat de formule “gewicht vermenigvuldigd met het kwadraat van de lichaamslengte” het beste referentiekader opleverde. De term “Body Mass Index” of ook wel de “Quetelet index” was een feit.

Sindsdien geldt deze eenvoudige wetenschappelijke rekenmethode wereldwijd als de referentie voor de bepaling van de verhouding tussen gewicht en lengte. De bekomen indexcoëfficiënt geeft op een eenvoudige wijze weer of er bij een individu sprake is van over- of ondergewicht. Algemeen wordt een BMI tussen 18,5 en 25 gezien als de ideale verhouding.